रामराज्य मे भी अत्याचार होते रहे है तो अभी क्या नया है???

By Vishal Sonara

उस समय शुद्र (आज के ओबीसी) को अन्याय हुआ आज अवर्णो (आज के ST/SC) पर हो रहा है। नया कुछ नही है, हा अभी संवीधान के कारण कुछ राहत मील रही है ये मानना ही होगा।

आज राम जन्म जयंती के अवसर पर मर्यादा पुरुषोत्तम प्रभु श्री राम के जीवन की ये कथा पढने पर ज्यादा ख्याल आ जायेगा। शम्बूक कथा का वर्णन वाल्मीकि रामायण में उत्तर कांड के 73-76 सर्ग में मिलता हैं। ज्यादातर वाल्मीकि रामायण के संसकरणो मे ये हटा दीया गया है या अर्थ को फेरफार के साथ दीया गया है (२-३ कीताबो मे देख के लगा मुजे) ।
पर लोगो के दीमाग से ये ध्रुणा कैसे मीटा पाओगे जो सदीयो से चली आ रही है???

शुद्र शम्बूक वध : -
एक दिन एक ब्राह्मण का इकलौता लड़का मर गया । उस ब्राह्मण के लड़के के शव को लाकर राजद्वार पर डाल दिया और विलाप करने लगा । उसका आरोप था कि अकाल मृत्यु का कारण राजा का कोई दुष्कृत्य है । ऋषी मुनियों की परिषद् ने इस पर विचार करके निर्णय किया कि राज्य में कहीं कोई अनधिकारी तप कर रहा है क्योंकि :- राजा के दोष से जब प्रजा का विधिवत पालन नहीं होता तभी प्रजावर्ग को विपत्तियों का सामना करना पड़ता है ।

राजा के दुराचारी होने पर ही प्रजा में अकाल मृत्यु होती है । रामचन्द्र जी ने इस विषय पर विचार करने के लिए मंत्रियों को बुलवाया । उनके अतिरिक्त वसिष्ठ नामदेव मार्कण्डेय गौतम नारद और उनके तीनों भाइयों को भी बुलाया । ७३/१

तब नारद ने कहा : राजन ! द्वापर में शुद्र का तप में प्रवृत्त होना महान अधर्म है ( फिर त्रेता में तो उसके तप में प्रवृत्त होने का तो प्रश्न ही नहीं उठता ) निश्चय ही आपके राज्य की सीमा पर कोई खोटी बुध्दी वाला शुद्र तपस्या कर रहा है। उसी के कारन बालक की मृत्यु हुयी है। अतः आप अपने राज्य में खोज करिये और जहाँ कोई दुष्ट कर्म होता दिखाई दे वहाँ उसे रोकने का यत्न कीजिये । ७४/८ -२८,२९ , ३२

यह सुनते ही रामचन्द्र पुष्पक विमान पर सवार होकर ( वह तो अयोध्या लौटते ही उसके असली स्वामी कुबेर को लौटा दिया था – युद्ध -१२७/६२ )

शम्बूक की खोज में निकल पड़े (७५/५ )

और दक्षिण दिशा में शैवल पर्वत के उत्तर भाग में एक सरोवर पर तपस्या करते हुए एक तपस्वी मिल गया देखकर राजा श्री रघुनाथ जी उग्र तप करते हुए उस तपस्वी के पास जाकर बोले – “उत्तम तप का पालन करने वाले तापस ! तुम धन्य हो । तपस्या में बड़े चढ़े सुदृढ़ पराक्रमी परुष तुम किस जाती में उत्पन्न हुए हो ? में दशरथ कुमार राम तुम्हारा परिचय जानने के लिए ये बातें पूछ रहा हूँ । तुम्हें किस वस्तु के पाने की इच्छा है ? तपस्या द्वारा संतुष्ट हुए इष्टदेव से तुम कौनसा वर पाना चाहते हो – स्वर्ग या कोई दूसरी वस्तु ? कौनसा ऐसा पदार्थ है जिसे पाने के लिए तुम ऐसी कठोर तपस्या कर रहे हो जो दूसरों के लिए दुर्लभ है। ७५-१४-१८ तापस !

जिस वस्तु के लिए तुम तपस्या में लगे हो उसे में सुनना चाहता हूँ । इसके सिवा यह भी बताओ कि तुम ब्राह्मण हो या अजेय क्षत्रिय ? तीसरे वर्ण के वैश्य हो या शुद्र हो ? क्लेशरहित कर्म करने वाले भगवान् राम का यह वचन सुनकर नीचे मस्तक करके लटका हुआ तपस्वी बोला – हे श्रीराम ! में झूठ नहीं बोलूंगा देव लोक को पाने की इच्छा से ही तपस्या में लगा हूँ ! मुझे शुद्र ही जानिए मेरा नाम शम्बूक है ७६,१-२

वह इस प्रकार कह ही रहा था कि रामचंद्र जी ने तलवार निकली और उसका सर काटकर फेंक दिया ७६/४ |

(वाल्मीकि रामायण, उत्तर कांड, 73-76)

***
मर्यादा पुरुषोत्तम के तथोक्त कुकृत्य से भ्रमित होकर ही आदि शंकराचार्य ने शूद्रों के लिए वेद के अध्यन श्रवणादि का निषेध करते हुए वेद मन्त्रों को श्रवण करने वाले शूद्रों के कानो में सीसा भरने पाठ करने वालों की जिव्हा काट डालने और स्मरण करने वालों के शरीर के टुकड़े कर देने का विधान किया । कालांतर में शंकर का अनुकरण करने वाले रामानुचार्य निम्बाकाचार्य आदि ने इस व्यवस्था का अनुमोदन किया । इन्ही से प्रेरणा पाकर गोस्वामी तुलसीदास ने रामचरित मानस में आदेश दिया –

पुजिये विप्र शीलगुणहीना, शुद्र न गुण गण ज्ञान प्रवीना। अरण्य ४०/१

ढोर गंवार शुद्र पशु नारी , ये सब ताडन के अधिकारी। लंका ६१/३

वर्तमान में इस घटना के कारण राम पर शूद्रों पर अत्याचार करने और सीता वनवास के कारण स्त्री जाति पर ही नहीं, निर्दोषों के प्रति अन्याय करने के लांछन लगाये जा रहे हैं । अगर हम इन की ही लीखी कीताबे पढे तो वो सब लांछन गलत भी तो नही लगते...


कौन रहना चाहेगा ऐसे रामराज्य में ?

સમ ખાવા પુરતો પણ શ્રેય બાબા સાહેબને ન આપતા આપતા લોકો જોગ સંદેશ

By Jigar Shyamlan

કેટલાક મિત્રોને સારૂ ભણતર મેળવી પ્રમાણમાં સારી કહી શકાય તેવી પોસ્ટ પર છે. એ લોકો ઘણી વખત પોતાની આ સિધ્ધીનો શ્રેય પોતે કરેલ મહેનત, યોગ્ય રીતે મેળવેલ શિક્ષણ અને ફલાણી માતા કે ઢીંકણા દેવની પરમ કૃપાને આપે છે. આવા મિત્રો પોતાની શૈક્ષણિક યોગ્યતા અને તેના પરિણામે મેળવેલ નોકરીને પોતાની મહેનતના પ્રતાપે મેળવી હોવાનો દાવો કરે છે. એ લોકો તમે પણ મહેનત કરો... સારુ ભણતર લો એવી સુફિયાણી સલાહ આપતા ફરે છે..

પરંતુ આમાં સમ ખાવા પુરતો પણ શ્રેય બાબા સાહેબને આપતા નથી. એ લોકો એક વાત ભુલી જાય છે કે સંવિધાનમાં અનુસુચિત જાતિ તરીકે સમાવિષ્ટ કરી કરી જો પછાત વર્ગના લોકોને પ્રતિનિધિત્વરૂપી જોગવાઈ આપવામાં ન આવી હોત તો આજે ક્યાં હોત..??

અહીં બસ એટલું જ કહેવાનું કે તમારી સારી પરિસ્થતી હોય તો એ ખુબ જ સારી વાત છે.. અમને પણ ગૌરવ છે પરંતુ જ્યારે તમારી વિષમ પરિસ્થિતીમાં બાબા સાહેબે ઘર પરિવારને હોડમાં મુકી તમારા માટે જે પણ સંઘર્ષ કરેલો એનું દરેક પછાત પર એક દેવું છે. અને એ દેવુ કોઈ કાળે ચુકવી શકાય તેમ નથી... હા... બાબા સાહેબની વિચારધારા પર શક્ય તેટલું અમલી કરણ કરીને તથા સમાજમાં બાબા સાહેબની વિચારધારા ફેલાવીને હજી પણ પછાત રહી ગયેલા ભાઈબંધુઓ માટે શક્ય તમામ કરી છુટીએ તો કમસે કમ આવનારી પેઢી માટે એક સુંદર મેસેજ જરૂર છોડી શકીએ....

ક્યાં સુધી ચુપ રહીને સહન કરીશું અત્યાચાર........

હવે તો જાગો મિત્રો નિકળો ઘરની બહાર.....

જિગર શ્યામલનનાં જયભીમ.................

બાબા સાહેબ અમને માફ કરી દો

By Jigar Shyamlan

આપે જબરજસ્ત સંઘર્ષ કરીને પરિવારના ભોગે અમને અપાવેલ અધિકારોથી અમે શિક્ષણ પામ્યા....

અમારા ગળામાં લટકતી કુલડી અને પાછળ લગાવેલ સાવરણો તથા ફાટેલાને મેલાદાટ ચીંથરાને બદલે સુટબુટ પહેરતા થયા..... 

અમને સમાજમાં કોઈ ગણતુ ન હતું આજે અમારામાંથી જ કેટલાક તો લોકસભાને વિધાનસભાઓમાં પણ ચુંટાયા અને લોક પ્રતિનિધી બનવાની તક પામ્યા..... 

અમે સેવા, મજુરી અને વેઠ કરતા હતા પણ આજે સારી નોકરીઓ મેળવી બે પાંદડે થયા.......

રહેવા માટે ફાટી તુટી ઝુંપડી હતી હવે તો અમારામાંથી કેટલાકે તો આલિશાન બંગલાઓ બનાવ્યા છે....

આખા ગામમાં પગપાળા ચાલતા હતા હવે મોંઘી મોંઘી ગાડીઓ ખરીદી તેમાં ફરીએ છીએ........ 

પહેલા કોઈ કિંમત ન હતી આજે કેટલાક લોકોએ તો આજે સમાજમાં સારી પ્રતિષ્ઠા અને લાગવગ બનાવી ચુક્યા છે. 

ટુંકમાં અમે સામાજિક રીતે, આથિઁક રીતે અને શારીરીક તેમજ માનસિક રીતે પહેલા કરતાં ઘણાં જ સુખી બન્યા છીએ....

પણ.....??????

બાબા સાહેબ અમે તમારા સંધર્ષ ને સદંતર જ ભુલી ચુક્યા છીએ..... 

અમે અમારો ભુતકાળ સાવ જ વિસરી ચુક્યા છીએ.... 

શિક્ષીત બન્યા પરંતુ સંગઠિત બની શક્યા નથી માટે યોગ્ય રીતે સંધર્ષ કરી શકતા નથી....

આજે અમે તમને ભુલીને જુદીજુદી જ્ઞાતિ, જાતિ, વાડા, પરગણા અને ગોળના ચક્કરમાં ફસાયેલ છીએ....

તમારી યાદ ફક્ત ચૌદમી એપ્રિલ અને છઠ્ઠી ડિસેમ્બર પુરતી સિમીત બની ગઈ છે.. એ સિવાય જ્યારે કોઈ ઉનાકાંડ જેવા બનાવો સામે આવે ત્યારે જ તમારી યાદ આવે છે.

બાબા સાહેબ અમને માફ કરી દેજો કારણ અમે હજી પણ તમારા વિચારોને યોગ્ય રીતે સમજી શક્યા નથી. તમારી વાતો અને વિચારો સાંભળવા અને વાંચવા ગમે છે પરંતુ એના પર અમલ કરી શકીએ તેટલા સક્ષમ બની શક્યા નથી.

હજી પણ હોમ, હવન પુજા પાઠ, બાધા માનતાના ચક્કરમાંથી બહાર આવી શક્યા નથી....

અમે જાણીએ છીએ કે આપ ફરીવાર નહી આવો છતાં પણ તમારા વિચારો પર અમલ કરી પોતાનો ઉધ્ધાર સ્વયં કરી તમને ખરી શ્રધ્ધાંજલી આપવાના બદલે હજી પણ તમે ફરી અવતાર લઈ અમારો ઉધ્ધાર કરશો તેની રાહ જોઈ રહ્યા છીએ.... બાબા સાહેબ અમે તમને શોધી રહ્યા છીએ...

જિગર શ્યામલનનાં જયભીમ.......