આપે જબરજસ્ત સંઘર્ષ કરીને પરિવારના ભોગે અમને અપાવેલ અધિકારોથી અમે શિક્ષણ પામ્યા....
અમારા ગળામાં લટકતી કુલડી અને પાછળ લગાવેલ સાવરણો તથા ફાટેલાને મેલાદાટ ચીંથરાને બદલે સુટબુટ પહેરતા થયા.....
અમને સમાજમાં કોઈ ગણતુ ન હતું આજે અમારામાંથી જ કેટલાક તો લોકસભાને વિધાનસભાઓમાં પણ ચુંટાયા અને લોક પ્રતિનિધી બનવાની તક પામ્યા.....
અમે સેવા, મજુરી અને વેઠ કરતા હતા પણ આજે સારી નોકરીઓ મેળવી બે પાંદડે થયા.......
રહેવા માટે ફાટી તુટી ઝુંપડી હતી હવે તો અમારામાંથી કેટલાકે તો આલિશાન બંગલાઓ બનાવ્યા છે....
આખા ગામમાં પગપાળા ચાલતા હતા હવે મોંઘી મોંઘી ગાડીઓ ખરીદી તેમાં ફરીએ છીએ........
પહેલા કોઈ કિંમત ન હતી આજે કેટલાક લોકોએ તો આજે સમાજમાં સારી પ્રતિષ્ઠા અને લાગવગ બનાવી ચુક્યા છે.
ટુંકમાં અમે સામાજિક રીતે, આથિઁક રીતે અને શારીરીક તેમજ માનસિક રીતે પહેલા કરતાં ઘણાં જ સુખી બન્યા છીએ....
પણ.....??????
બાબા સાહેબ અમે તમારા સંધર્ષ ને સદંતર જ ભુલી ચુક્યા છીએ.....
અમે અમારો ભુતકાળ સાવ જ વિસરી ચુક્યા છીએ....
શિક્ષીત બન્યા પરંતુ સંગઠિત બની શક્યા નથી માટે યોગ્ય રીતે સંધર્ષ કરી શકતા નથી....
આજે અમે તમને ભુલીને જુદીજુદી જ્ઞાતિ, જાતિ, વાડા, પરગણા અને ગોળના ચક્કરમાં ફસાયેલ છીએ....
તમારી યાદ ફક્ત ચૌદમી એપ્રિલ અને છઠ્ઠી ડિસેમ્બર પુરતી સિમીત બની ગઈ છે.. એ સિવાય જ્યારે કોઈ ઉનાકાંડ જેવા બનાવો સામે આવે ત્યારે જ તમારી યાદ આવે છે.
બાબા સાહેબ અમને માફ કરી દેજો કારણ અમે હજી પણ તમારા વિચારોને યોગ્ય રીતે સમજી શક્યા નથી. તમારી વાતો અને વિચારો સાંભળવા અને વાંચવા ગમે છે પરંતુ એના પર અમલ કરી શકીએ તેટલા સક્ષમ બની શક્યા નથી.
હજી પણ હોમ, હવન પુજા પાઠ, બાધા માનતાના ચક્કરમાંથી બહાર આવી શક્યા નથી....
અમે જાણીએ છીએ કે આપ ફરીવાર નહી આવો છતાં પણ તમારા વિચારો પર અમલ કરી પોતાનો ઉધ્ધાર સ્વયં કરી તમને ખરી શ્રધ્ધાંજલી આપવાના બદલે હજી પણ તમે ફરી અવતાર લઈ અમારો ઉધ્ધાર કરશો તેની રાહ જોઈ રહ્યા છીએ.... બાબા સાહેબ અમે તમને શોધી રહ્યા છીએ...
જિગર શ્યામલનનાં જયભીમ.......
No comments:
Post a Comment